Laatste dag in Battambang

Ook vanmorgen hebben we weer een heerlijk ontbijt genoten. Sasha eet flensjes met honing en spek en ik neem wat groente en een klein beetje rijst. Gekke keus als ontbijt? Nee hoor hier niet. De meeste mensen eten hier drie keer per dag rijst. Om elf uur zitten we buiten voor het hotel, want Seyha de tuktuk chauffeur haalt ons ook nu weer op voor een trip. Dit keer een korte omdat het vanmiddag wat slechter weer wordt en we een beetje willen relaxen. We draaien de parkeerplaats van het hotel af en rijden richting de crocodile farm.

Hij is nog gesloten, maar de eigenares doet speciaal voor ons de deur open. Op de krokodillen boerderij leven ongeveer 500 krokodillen. Er is een grote groep met volwassen en een iets kleinere groep kleintjes (anderhalve meter). De grote zijn er om mee te fokken. De kleintjes worden verkocht voor hun vlees en huid met name aan Thailand. Er zijn meerdere grote bakken vol, maar bij de laatste bak zijn er slechts een stuk of tien. De eigenaar van de boerderij loopt hier parasieten die zich aan de betonnen muren ophouden, te doden. De parasieten zijn insecten waar de krokodil erg ziek van wordt, dus die moet opgeruimd worden. De man loopt langs de krokodillen alsof het niets is. De grote (3 of 4 meter) lopen af en toe lomp door hun bak heen en na enkele meters zakken ze weer door hun pootjes om in de volle zon te blijven liggen. Het zijn eigenlijk lelijke dieren, maar indrukwekkend door hun grote bek met tanden. Als we alle maten hebben bewonderd zetten we onze trip voort.

Onderweg rijden we nu richting het platteland maar dan hoort Seyha iets vreemds aan zijn wagen. Linksachter hebben we een lekke band en niet zo’n beetje ook. We staan al bijna leeg. Dat is balen natuurlijk voor ons, maar nog meer voor hem. Hij belt zijn vader en die is binnen vijftien minuten bij ons met een ander tuktuk kar,. We begroeten de man hartelijk en hij vraagt of we Frans spreken. Vroeger is Cambodja van Frankrijk geweest en de oudere mensen praten nog wel eens Frans. Met de enkele woorden die wij kennen, hebben we een kort gesprek met de man, waarna we overstappen van tuktuk. De vader van Seyha brengt de kar met platte band terug naar huis en wij zetten onze trip voort. Onderweg stoppen we bij een swingende bamboe rug. De brug over de rivier is  stevig en zo nu en dan worden we gepasseerd door een scooter of fietser. De groen gekleurde rivier onder ons is omringd door groene natuur wat bij elkaar een mooi plaatje oplevert. Aan de overkant van de rivier is een gebouw waar veel beelden staan, Een Buddha uiteraard, maar ook een beeld van een moeder met een kind en wat andere personen. Helaas zit er een hek om het complex en kunnen we niet door lopen. Op ons gemak lopen we terug en stappen we weer in de kar.

We rijden nu langs de rivier door een enorme oase van groen. Bij enkele bomen verteld onze chauffeur welke vrucht erbij hoort en of je het kan eten. In een aantal gevallen stopt hij daadwerkelijk en begint van alles te plukken. Hij wil dat we alles proeven en verteld alles wat hij weet. Ik ben super blij met hem, en krijg enorm veel nieuwe dingen te zien, te ruiken en te proeven. Ananas struiken, palm vruchten, bananen groot en klein, rode en groen pepertjes, citronella, diverse verse andere kruiden. Houd je van zwarte bessen? vraagt hij nog. Jazeker, maar uh, wat voor een bessen zijn dat dan? En binnen no time zijn we alweer gestopt en heeft hij in dit geval een zakje bessen gekocht aan de kant van de weg. De dame achter de kraam vind onze blanken mensen erg leuk en blijft ons aankijken en lachen alsof we een komisch duo zijn en zojuist een goede grap hebben verteld. We steken alledrie zo’n zwarte bes in ons mond en er gebeurd iets vreemds. Binnen de seconden is al het vocht uit ons mond. Bizar. De smaak is niet geweldig, maar het vreemde gevoel in ons mond is niet te beschrijven zo vreemd. Zodra de bes in je mond in aanraking komt met de tong is je mond direct kurkdroog. De chauffeur moet erg lachen en wij trekken meteen de zoveelste fles water open. Blegh wat een vreemd ervaring is dit. Het mooie van dit soort ontmoetingen is dat je dit zelf nooit had meegekregen. Dus we danken de dame en zetten onze trip voort. We rijden langs rijstvelden  en velden vol bananen. En onderweg rijden we langs een veld met sesamzaad. Struiken met stengels waaraan sesamzaad groeit. Ik had werkelijk geen idee. Zo rijden we nog langs wat Pagodas (tempels met stupas) en velden met fruit en bloemen. Maar we zien het weer veranderen. Er is regen op komst en we laten ons terug rijden naar het hotel. We nemen afscheid van Seyha en danken hem voor zijn inzet. Heel erg fijn om zo’n gids bij je te hebben.

Op onze kamer kleden we ons om en met onze zwemkleding aan lopen we naar beneden naar het grote zwembad. Het is wat meer gaan waaien, maar het blijft warm, dus voor we tot drie kunnen tellen liggen we erin. Het water voelt heerlijk zacht en ondanks dat het ons verkoeld, is het niet koud. Na een paar baantjes poedelen bestellen we bij de bar naast het zwembad een heerlijke cocos smoothie en gaan op een ligbedje zitten. Het regent zachtjes,maar daar merken we nauwelijks iets van. Sas zit relaxed op haar telefoon en ik bel even met mijn moeder die lekker in de tuin zit in Lelystad. Ook in Nederland is het inmiddels lekker weer geworden. Ria is weer even enthousiast als ze ons ziet en we kunnen wat van onze ervaringen vertellen. Ondertussen is het iets harder gaan regen, maar we zitten onder wat bomen en dus is het voor ons geen probleem. Na een half uurtje lopen we naar onze kamer en ondertussen zoekt sasha een lekker restaurantje op, omdat ze wel al wat honger heeft. Op ons gemak lopen we het hotel uit, de brug over een paar straatjes in waar enkele restaurantjes zijn. De scholen lopen uit en het is druk in de kleine straatjes. We trekken wederom veel aandacht en het is enorm gezellig. We zwaaien en lachen mee met de kinderen en sommige proberen zelfs een enkel woordje Engels te praten tegen ons. Na een tien minuten door de straatjes te hebben gelopen heeft Sasha haar adresje gevonden en strijken we neer in een klein maar fijn restaurant. Ze serveren Khmer eten (traditioneel Cambodjaans) en westerns eten, dus Sasha zit een twintig minuten later een hartige pannenkoek te eten en ik heb Beef Lok Lak. Witte rijst met vlees en groenten. Het is heerlijk en Sasha besteld zelfs een tweede pannenkoek. Na het betalen van 19 doller lopen we op ons gemak terug door de straatjes. Het is een stuk rustiger geworden, doordat de mensen thuis aan het eten zijn. Hier en daar is er gezelligheid bij een kraampje aan de weg. We lopen langs een restaurantje die verpakt ijs verkoopt en met een waterijsje en een Cornetto lopen we richting de rivier. 

Aan de overkant van de rivier horen we muziek en we lopen met ons ijsje nog even langs de boulevard om het bruisende leven te bekijken. Het is gezellig druk en we zien mensen sporten, dansen, chillen, zingen, samen eten. Kinderen spelen op de toestellen in het park. De temperatuur is iets ingezakt door de regen, dus het is heerlijk om een avond wandeling te maken. Na ons rondje lopen we terug naar ons hotel waar we lekker douchen en de laatste nacht Battambang inzetten. Een relaxed dagje met nieuwe ervaringen. Super!