Heel vroeg eruit voor een tempel tour

Vanmorgen om 3.55 gaat onze wekker. We hebben slecht geslapen, maar dat heeft waarschijnlijk alles te maken met de indrukken die we afgelopen dagen hebben opgedaan en de angst om ons nu te verslapen. Met al mijn kreukels stap ik dapper om vier uur onder de douche en al snel voel ik me alweer een beetje mens worden. Wat je al niet moet over hebben voor een mooie trip. Het hotel heeft een klein tasje voor ons klaar gemaakt met ons ontbijt, zodat we straks toch op ons gemak ergens van het ontbijt kunnen genieten. We zijn benieuwd wat er in zit natuurlijk, maar we laten alles nog even dicht. Ook krijgen we twee kleine thermosflessen mee met wat drinken. Werkelijk heel fijn verzorgd! Jill de eigenaar van het hotel heeft voor ons een tuktuk rijder geregeld die om 4:30uur klaar staat bij de poort. Hem Houn is een bescheiden, bijna verlegen jongeman van 51 en hij heeft een bijzonder verhaal. Hij is de vaste tuktuk chauffeur geworden van Angeline Jolie nadat hij een kleine rol als Jeep chauffeur in de film Lara Croft’s Tombraider had gekregen, welke zich afspeelt bij Ta Prohm. Een bijzondere tempel die we zeker gaan bezoeken.

Maar eerst zetten we koers naar de Angkor Wat tempel. Dit is het grootste Boedistische tempel complex van de wereld met meer dan honderd naast gelegen tempels. De Angkor Wat is de inspiratie voor de tempel uit de Disney film Jungle book, mijn favoriete Disney film. Super leuk dus om hem te bezoeken. We gaan er zo vroeg heen, omdat de zonsopkomst daar erg mooi schijnt te zijn. Onderweg in de tuktuk is het nog donker op straat. Een blauwe lampje in het passagiers gedeelte is alles wat we aan licht hebben. Het valt ons op dat de tuktuk erg ruim is. Zo’n ruime mooie tuktuk hebben we nog niet eerder gehad en hij zit heerlijk. Aan de kanten van de weg zien we zo nu en dan een kraampje openen met de gebruikelijke goederen. Soms rijden we door een heerlijke etenswalm heen en beginnen we steeds meer in de buurt te komen van het complex. Na bijna een uur rijden moeten we de tickets laten zien en rijden we het terrein op. Na de doorgang van een prachtige poort van steen, zien we aan het eind van de laan de parkeerplaatsen met links heel veel kraampjes met verkopers. Rechts is een soort winkel promenade met wat nette winkels en restaurants en we krijgen een beetje een Disney entree gevoel.

De tuktuk chauffeur begeleid ons door het centrum langs wat paden met prachtige bomen en bloemen en dan zien we in de verte een schim van de grote tempel. Nog een kleine vijf minuten lopen en dan staan we voor een grote waterplas met nog zo’n 40 mensen. De drukte valt dus erg mee. Op internet zag ik filmpjes voorbij komen met een kleine duizend mensen. De lucht begint lichter te worden en langzaam, maar veel sneller als bij ons in Nederland, komt de zon over de randen van het complex heen kruipen. De zachte ietswat paars, rode kleuren  in de lucht zijn nu goed te zien en het geeft een mooi contrast aan de donkere tempel. Super.

Via de zijkant lopen we het complex op en langzaam de tempel binnen. Enorme grote en kleine vertrekken gevormd door grijze stenen. Bijzondere plek met heel veel steile trappen. De trap treden zijn zeer smal, maar met een goede reden. Hierdoor ben je verplicht om achterstevoren de trap af te lopen en zal je dus nooit je rug naar de tempel toekeren. Op de meeste muren en pilaren, maar ook vaak op opstapjes zitten diverse versieringen uitgehouden in het steen. De tempel komt uit de 11de eeuw en ik verbaas me over het feit dat ze deze versierselen zo nauwkeurig hebben aangebracht met zo weinig kennis nog van gereedschappen. En alles is bijna perfect symmetrisch! Werkelijk prachtig om te zien. Ergens in het midden komen we nog een Buddha beeld tegen uiteraard waar je een offer kan brengen. We lopen ruimtes in groot en klein en flink wat trappen op en af en lopen diverse lange en korte gangen door. En als we via de andere zijde terug lopen richting de voorkant horen we traditionele muziek. Een wild kabaal van xylofoon en trommels. Het past helemaal in de sfeer van het decor waar we ons in bevinden. Op de rand van de tempel nemen we een korte zit en bekijken we ons ontbijt. Het is inmiddels half negen, dus we lopen alweer zo’n drie uur hier in de rondte. Zo groot is het dus hier. We openen onze ontbijt tas en voor beide zijn er twee doosjes. In de ene zit een klein pistolet je met een omelette en in de ander zitten lekkere banaantjes, dragonfruit en mango. In de thermosfles heerlijk jus orange, dus we nemen het er weer lekker van. Goed geregeld door het hotel! De muziek blijft aanhouden en Sas begint zich er aan te irriteren. Toch haal ik haar over om erop af te lopen, omdat we dan kunnen zien wat de bedoeling is van de muziek. Als we het tempel complex aflopen aan de rechterzijde, lopen we een heel klein dorpje in, met hoogstens vier gebouwen. Er omheen zijn wat spelende kinderen en we zien wat monniken lopen. De monniken in hun oranje gewaad zien er prachtig uit tegen het frisse groen van de bomen en de blauwe lucht dus we lopen verder het terrein op. Bij een gebouw aan de rechterzijde zat aan een flinke groep zeer jonge monniken te gluren naar ons en we worden toegelachen door ze. Ik vraag of ik de trap op mag lopen om ze te ontmoeten en of ook een foto mag maken en dat is allemaal geen enkel probleem. langzaam lopen we het balkon van het nachtverblijf van de monnik school op en komen er een aantal nieuwsgierig geworden monniken om ons heen staan. Op de grond zit een wat oudere monnik, ik schat zo’n twintig jaar en die heet ons welkom. Ik ga bij hem zitten en de jongere monniken komen allemaal wat baldadig en giebelend om ons heen zitten en staan. Prachtig gezicht de jonge bruine kale koppies met de fel oranje kleur. We praten wat over hun opleiding hier en over tattoos. Ze vinden mijn gekleurde tattoos erg mooi, dat hebben ze niet eerder gezien. De iets oudere monnik heeft zelf al wat tattoos maar dat zijn slechts zwarte tekeningen. Een kleine monnik van ongeveer acht jaar oud komt nu bij hem op schoot zitten met een boekje, om ons te laten zien wat hij al geleerd heeft. Langzaam maar vol goede moed begint hij eerst in het Khmer en daarna in het Engels tot tien te tellen en het alfabet op te zeggen. Iedereen luistert aandachtig en reageren uitbundig als hij het vrijwel foutloos kon opzeggen allemaal. Sasha is helemaal stil en zit met een kitten van enkele weken oud te knuffelen. De jonge kitten zit op haar vinger te sabbelen en heeft volgens mij geen enkel idee wat er om haar heen gebeurd. Dan horen we enorme grote klappen boven op de afdak van het balkon. Een hoop geschreeuw en gekrijs en de bomen naar het balkon bewegen op en neer. Een groepje apen zijn druk aan het dollen met elkaar en zorgen voor de onrust op het dak. Zo gezellig klinkt het en we denken ineens aan Hem Houn, onze chauffeur die al drie en half uur bij de poort van de tempel op ons staat te wachten. We nemen afscheid van onze monnik vrienden en lopen rustig via het tempel complex weer terug naar de uitgang.

Met de grote tuktuk kar rijden we naar Angkor Thom een prachtige tempel met heel veel gezichten op elke hoek van de tempel. Waar je je ook bevindt, er is altijd een gezicht die in jouw richting kijkt. De tempel is wederom ruim opgezet en ziet er mooi uit. Bij de ingang zitten weer veel jonge aapjes te bedelen om eten, maar het is een gezellig gezicht. Na deze tempel lopen we verder naar een tempel er naast en het begint warm te worden. Met gevoelstemperatuur van 36 graden lopen we nog steeds op en neer door de tempels, maar we worden al minder fanatiek. Daarop besluiten we even te gaan lunchen, zodat we weer nieuwe energie opdoen. We nemen onze chauffeur mee en gaan tegenover de laatste tempel iets bestellen. Lekker rijst met groente voor ons alle drie, maar wel in een iets andere variant. Het smaakt goed en we voelen de energie weer aanwakkeren. 

Na nog zo’n stuk of drie tempels komen we bij Ta Prohm aan. De tempel die bekend is uit Tombraider. Hier is het wel een stuk drukker dan de vorige tempels, wederom door zijn bekendheid. We lopen en klauteren door de tempel heen en bij het begin zien we al hoe bijzonder de tempel is. Hier begint duidelijk de natuur alles weer over te nemen en verschillende grote bomen groeien dwars door de tempel heen. Hierdoor zijn sommige stukken afgesloten, want de bomen zorgen er voor dat er gedeelte van de tempel makkelijk kunnen instorten. Alhoewel het natuurlijk zonde is van de tempel, geeft het wel surrealistische beelden op en weer een genot om op de camera vast te leggen. De grote bomen hebben enorm grote, maar ook vooral veel wortelen die overal hun weg zoeken tussen en over de stenen. Zo drukken ze hele stukken tempel uit elkaar. Maar het beeld is fantastisch. We lopen zeker een uur in de rondte in deze tempel en komen vermoeid aan bij onze chauffeur. Maar we zijn er nog niet. Er zijn nog drie kleintje die hij ons wil laten zien. Heel langzaam beginnen we de moed te verliezen, omdat we al zo lang lopen maar je kan het maar weer afgevinkt hebben, dus met flinke vaart op naar de volgende. De laatste drie zijn echt erg mooi, maar toch merken we dat we ze niet meer goed opnemen en zelf een beetje melig beginnen te worden van vermoeidheid. Het is mooi geweest voor vandaag. We starten vanmorgen om half zes en het is nu half vier. We lopen dus nu tien uur lang tempels te bekijken. Vooral het klimmen en klauteren tegen de trappen op maakt dit pittig, dus we vragen Hem Houn of hij ons terug wel brengen.

De terug weg loopt weer voorspoedig en we verbazen en nog even over het rijgedrag van de Cambodjanen. Iedereen rijdt hier kriskras door elkaar heen. We zien een Politieagent het verkeer tegen te houden met zijn hand omhoog, maar iedereen, ook wij, draaien gewoon lang hem heen en rijden gewoon door. Terwijl we ook zien dat er een bord staat voor verboden inrijden. Hierdoor komen soms andere tuktuks, scooters of autos ook tegemoet rijden, maar er is niemand die zeurt. Ze geven elkaar de ruimte en gaan door met waar zee mee bezig zijn. Soms wordt er enkel als waarschuwing getoeterd.

Bij het hotel stappen we al met spierpijn uit de wagen en worden we ontvangen door de eigenaar Jill. “Hoe was het?” Vraagt hij en we kunnen nog wel wat vertellen, maar zijn te moe om alles te laten horen. We spreken opnieuw af met Hem Houn voor de volgende ochtend en gaan dan naar boven om ons op te frissen. De douche is als een goden geschenk en we kunnen bijna niet stoppen. Na even op bed te hebben gelegen, besluiten we nog één ronde te maken in het centrum en op zoek te gaan naar eten. Op ons gemak lopen we langs de rivier die door Siem reap loopt. Het is er net zoals eerdere avonden ontzettend druk en gezellig. Veel familie en vrienden groepjes die samen zitten te eten of nog even badminton spelen. Aan de andere kant van de rivier zien we tien vogelkooien op hoge palen staan. In enkele van hun zitten daadwerkelijk vogels met mooie kleuren en vormen. Siem reap is een hele gezellig sociale stad, waar veel te beleven valt. Sasha heeft een tip gehad van een andere student om bij het enige Mexicaanse restaurant in de stad te gaan eten. En dat lijkt ons wel wat, gewoon voor de afwisseling. De kaart is erg uitgebreid, maar er staan een hoop onduidelijke gerechten op, die werkelijk niets met Mexico te maken hebben. Ach we proberen het gewoon en bestellen beide een Enchillada en een Burrito. Voordat het eten arriveert krijgen we beide een coconut shake als drankje en die smaakt geweldig. Na een paar slokken komen er twee grote borden aan en bekijken we de buit van vanavond. Hmmm De schaal met tortilla chipjes ziet er wel wat vreemd uit. De witte bonen door de chips smaken vreemd en ook de houdbaarheidsdatum van de chips is twijfelachtig. De Salsa saus is wel oké. Dan maar de Enchillada en de burrito proberen. Ook deze smaken niet als wat we gewend zijn, en dat is ook logisch in een ander land. Maar als ik mijn burrito opensnijd vallen er stukken patat uit! Alles bij elkaar is het jammer van het geld eigenlijk, maar ach we hebben wat binnen gekregen. We zijn te moe om verhaal te halen en bovendien is het heel erg hard gaan regenen. Na de betaling stappen we voor de deur in een tuktuk die zich heeft omhult met plastic ramen tegen het inregenen en rijden we terug naar het hotel. Als toetje nemen we daar nog beide een bakje zelfgemaakt ijs, omdat de cocos en chocolade smaak zo heerlijk is en stappen dan rond 21:15 rozig en schoon in ons bed.