Wat een prachtige dieren!

Wat een heerlijk ontbijt krijgen we om zeven uur ‘s ochtends in de tuin van Villa Agati geserveerd. Je kan kiezen uit een Frans, Engels of een Khmer ontbijt en deze zijn alle drie zeer uitgebreid. We nemen allebei het Franse ontbijt, welke bestaat uit een pannenkoek met suiker, een potje zure yoghurt, maar met de honing heerlijk zoet en fris, twee geroosterde boterhammen met frisse jam en wat vers fruit. Bovendien nog jus de orange en thee, dus met een gevulde buik laten we ons door een tuktuk afzetten bij een verzamelpunt, zo’n tien minuten rijden van ons hotel. Daar worden we opgewacht door een jongedame genaamd Mitopna die vandaag onze gids zal zijn in het Kulen Elephant Forrest. Dit is een opvangcentrum voor olifanten die met pensioen gaan of iets mankeren en daardoor niet meer voldoende functioneren. 

De rit naar de olifanten duurt bijna een uur, maar die is op zich al de moeite waard. We rijden door het steeds groener en dichter begroeide deel van deze provincie en de uitzichten zijn werkelijk prachtig. We genieten van elke bocht en kronkel en ondertussen wordt er een stukje verteld over de olifanten en het opvangcentrum. Het laatste stuk rijden we door een dicht bos en dan is daar ineens een soort loopbrug naar een groot ontmoetingscentrum. We zijn met tien mensen en krijgen allemaal wat koffie of thee en je kan hier je fles water bijvullen. In de half open keuken staan twee dames een lunch voor ons voor te bereiden en het ruikt direct al heerlijk. Het bezoek kent drie onderdelen: Allereerst gaan we kennis maken met de grote vriendelijke dieren, door ze te voeren met wat rietsuiker stokken en kleine bananen. Hierna lopen we met hun een stuk door de woud om te zien hoe zij zich gedragen en wat zij voor voedsel zoeken in het woud. Als laatste gaan ze lekker zwemmen in de aangelegde poel. Dat klinkt heel leuk allemaal, maar voordat we er heen lopen zijn er helpers nodig om het voer van de olifanten te dragen en voor ze het door heeft, hangt er een grote mand bij Sasha op haar rug. We lopen de trap af naar beneden en op ons gemak naar de verzamelplaats voor de olies. In de verte zien we de vier grote dames al staan en zodra ze zien dat we de manden met voer bij ons hebben gaan hun neuzen direct onze richting in. Wat een fantastische dieren zijn het.

We mogen de dieren voeren en zodra we met een kleine banaan bij hun in de buurt komen, kronkelt hun neus rustig de banaan in het laatst stukje slurf. Heel erg behendig draait de slurf nu richting de mond en verdwijnt de banaan naar binnen. Door hun iets wat puntige mond en lange slurf, maar ook de lange wimpers boven hun ogen en de grote waaiende oren lijkt het alsof ze doorlopend lachen. Ze hebben een zeer vriendelijke uitstraling. Ze laten het zich goed smaken en willen maar al te graag met ons op de foto, en wij met hun natuurlijk. Na een korte tijd krijgen de olies opdracht van hun verzorger dat we op pad gaan en zonder enig morren draaien ze zich links om het woud in. Met koddige zachte stappen wanen ze zich een baan door het hoge gras en de hoge bomen. Zo nu en dan trekken ze een boom half kaal of gooien ze modder of water over zich heen wanneer ze een plasje tussen het gras hebben gevonden. 

Ze hebben het duidelijk naar hun zin, want soms trompetteren ze er flink op los. Fantastisch! Voor ongeveer drie kilometer lopen we met deze dames mee door het bos en het is duidelijk dat ze meestal dezelfde paadjes lopen. Tussen het dichte bos is duidelijk een stap pad te volgen van ze. Hier en daar blijven ze even staan om te ruiken en te proeven, maar ook om even lekker langs een boom aan te schuren. En mocht het echt te lang duren komt de verzorger even kijken en spoort hij de olie aan om verder te lopen. En dat is dan duidelijk ook geen probleem voor haar. Ze zijn super lief. De vier dames zijn twee stelletjes die elkaar erg lief vinden. Met regelmaat gaan de slurf en naar elkaar toe en staan ze elkaar te besnuffelen en te aaien. Zo ook in de waterpoel, waar ze op hun gemak naar toe lopen als ze uit het bos stappen. Per stel mogen ze even badderen en terwijl het eerste stel er op hun gemak in loop begint het tweede stel flink te toeteren. Ook zij hebben zin in de poel, maar met z’n vieren in de poel schijnt niet altijd te werken, omdat ze nog wel eens jaloers kunnen reageren. Het zijn soms net mensen. De olies laten zich langzaam op hun neus in het water zakken en blijven soms behoorlijk lang onder. En dan ineens verschijnt de slurf weer uit het water en komt het grote hoofd er achter aan om weer adem te halen. Ze borrelen, spetteren, grommen, toeteren en laten zich telkens opnieuw op hun neus op de bodem zakken. Fantastisch! Na het prachtige schouwspel nemen we afscheid van ze en lopen we terug naar het ontmoetingscentrum. Daar is de tafel gedekt met een heerlijke lunch.  De rijst met veel groente, een omelette en een kip schotel met citroengras smaken heel goed, dus we hebben weer energie voor de terugreis.

In de bus wordt er nog gezellig nagepraat over de dieren en ondertussen zien we de weg weer ruimer en iets minder groen worden. We Stoppen vlak voor de stad om tickets te kopen voor de grote tempel tour van morgen. Er zijn meerdere personen in de bus die dit willen, dus kunnen we dit meteen samen regelen. Dat scheelt weer een extra ritje vanmiddag. Terug in het hotel praten we nog wat met Jill de eigenaar en Cola zijn medewerker en wat andere gasten. Jill heeft het eerder gehad over samen muziek maken, dus wanneer Sasha lekker in het zwembad stapt, trekken wij ons terug in zijn zolder cq. muziekkamer. Jill stapt eerst achter het drumstel en daarna ik nog even, maar al snel pak ik de gitaar en hij de drum en spelen we een stel oude rock nummers. Jill belt meteen zijn vrouw die op dit moment in Vietnam zit ,om even te laten zien dat hij een collega muzikant heeft gevonden. Met een grote smile sluiten we af en gaan we nog even bij het zwembad zitten. Rond zes uur lopen we het centrum nog even in voor een snelle hap en we komen uit bij een Amerikaan die een hamburger tent is gestart 2 jaar geleden onder de naam Big Boy. Het is geen officiële Big Boy zoals de hamburger keten in de USA, maar hij heeft gewoon het logo van internet gehaald en gebruikt dat nu voor zijn restaurant. Dat kan allemaal hier zegt hij, zolang ik maar niet meer filialen open. We bestellen daar een burger en eigenlijk weten we het al; die Amerikanen weten verdomd goed hoe een burger eruit hoort te zien en te smaken! Super lekker en we eten ons helemaal vol. Toch maken we het niet laat vanavond, want we moeten morgenochtend heel vroeg op. Met een bakje zelfgemaakt ijs in het hotel, sluiten we de dag weer af en Sasha belt nog even met Sjors. Rond half elf liggen we echt te slapen.